در
عصر اطلاعات شبکه‌های ارتباطی به ویژه اینترنت به عنوان یکی از مهمترین
ابزارهای فناوری اطلاعات موجب شده است که سفرهای الکترونیکی جایگزین
سفرهای فیزیکی درون شهری شود و در بسیاری از کشورها با هدفمند استفاده
کردن از این خدمات صرفه‌جویی‌های زیادی انجام شود.
در حال حاضر همه کشورها و دولت‌ها اتفاق نظر دارند که بهره‌گیری از فناوری
اطلاعات و ارتباطات و تحقق شهرهای الکترونیک می‌تواند گره بسیاری از
مشکلات را باز کند اما برای داشتن شهر الکترونیکی موفق نیز مشکلات زیادی
وجود دارد که عمده موانع آن فرهنگ سازی در میان مردم و مسؤولان است.
البته
مردم در هنگام روبه‌رو شدن با خدمات الکترونیکی در صورتی که مزایای آن را
که همان کاهش هزینه‌های صرفه‌جویی در وقت و آسودگی است را مشاهده کنند به
استفاده مفید از آن روی می‌آورند و در این بحث تنها به یک آموزش و
اطلاع‌رسانی نیاز است.
اما در این میان لازم است مدیران تصمیم‌گیر با فوائد و مزایای شهر الکترونیکی آشنا شوند تا برای تحقق آن برنامه‌ریزی داشته باشند.
آگاهی مدیران منجر به آن می‌شود تا برنامه‌ریزی برای برطرف نمودن مشکلات زیرساختی صورت بگیرد.
به
عبارتی می‌توان ارکان اصلی شهر الکترونیکی را مردم و دستگاه‌های اجرایی و
خدماتی دانست. یعنی دریافت کنندگان خدمات که همان شهروندان هستند و ارائه
دهندگان خدمات، که همان دستگاه‌های اجرایی و خدماتی دولتی و خصوصی
می‌باشند.
در
میان این دستگاه‌ها شهرداری مهمترین نقش و وظیفه را بر عهده دارد و باید
بیش از پیش مورد حمایت دولت در بحث برطرف نمودن موانع زیرساختی شهرهای
الکترونیک قرار بگیرد زیرا شهر الکترونیک با به کارگیری فناوری اطلاعات
ابزاری در جهت ارائه خدمات الکترونیکی به مردم در راستای مدیریت واحد شهری
ایجاد می‌کند.
لذا
در این میان با توجه به اینکه بیشترین آمار مراجعه مردم به دستگاه‌های
دولتی مربوط به شهرداری‌ها است و از سویی شهرداری‌ها می‌توانند
زیرساخت‌های شبکه‌ای درون شهری را راه‌اندازی کنند. بنابراین شهرداری‌ها
می‌توانند به عنوان محور در این بحث مطرح شوند. پس در این میان دیگر
دستگاه‌های دولتی و اجرایی می‌بایست در تحقق این موضوع به شهرداری‌ها کمک
نمایند و هدایت کار نیز هنگامی بیشترین و بهترین نتیجه را در بر دارد که
به عهده شهرداری‌ها باشد.
شهر
الکترونیک نیازمند یک مدیریت دقیق، راهبردی و پیگیر است. اولین بار در
کشور ما ده سال پیش در کیش از 1500 نفر از مدیران عالی رتبه دولتی و
غیردولتی دعوت به عمل آمد و جلسات و برنامه‌هایی برگزار شد اما به دلایلی
موفق نبود پس از آن شهر الکترونیکی مشهد مطرح شد که تاکنون نتیجه علمی و
فنی خاصی که بتواند برای شهرهای الکترونیکی الگویی باشد به دست نیامده است
و در ادامه هم در هر شهر با توجه به پتانسیل‌ها و پیگیری‌های شهردار
فعالیت‌هایی صورت گرفته است اما هنوز هیچ نتیجه جالبی برای تحقق شهرهای
الکترونیک در ایران حاصل نشده است زیرا این موضوع به برنامه‌ریزی همه
منظوره و حمایت‌های همه جانبه نیاز دارد و وقتی می‌تواند با سرعت به پیش
برود که در بین مدیران تصمیم‌گیر فرهنگ سازی لازم صورت گرفته باشد.